Μεγαλόχαρη

Μεγαλόχαρη

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Πίστευε και μη ερεύνα;

Υπάρχουν κάποια κείμενα πού όταν τα μελετάς δεν μπορείς να τα χαρείς μόνος σου, αλλά θέλεις να τα γνωρίσουν και άλλοι. Είναι σαν να βρήκες ἕνα μαργαριτάρι στο βυθό και θέλεις να το δοῦν και να το θαυμάσουν και όλοι.  Είναι κείμενα πού δεν χρειάζονται προλόγους και απόπειρα καταγραφής συμπερασμάτων. Απλά λοιπόν παραθέτουμε το κείμενο και αφήνουμε τον καθένα να το προσεγγίσει κατά την καρδία του. Από τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό είναι το ακόλουθο κείμενο:

                « Πάσα τοίνυν Γραφή θεόπνευστος πάντως ὠφέλιμος» (Β´ Τιμ.3,16)
Κατά συνέπεια είναι πολύ ὡραῖο πράγμα και ὠφέλιμο για την ψυχή ἡ ἔρευνα τῶν Θείων Γραφών. Γιατί, όπως είναι το φυτεμένο δέντρο κοντά στα νερά πού τρέχουν, ἔτσι και ἡ ψυχή όταν ποτίζεται με την Θεία Γραφή αναπτύσσεται και δίνει ώριμο καρπό, πίστη ορθόδοξη, και στολίζεται με παντοτινά πράσινα φύλλα, εννοώ με θεάρεστες πράξεις× από τις άγιες Γραφές παίρνουμε ρυθμό για πράξη ενάρετη και θεωρία αθόλωτη. Σ᾽αὐτές βρίσκουμε προτροπή για κάθε αρετή και δύναμη ανατροπής κάθε κακίας. Ἄν λοιπόν είμαστε φιλομαθεῖς, θα είμαστε και πολυμαθεῖς× γιατί όλα κατορθώνονται με επιμέλεια και κόπο και με τη χάρη το δωρητή. <Ὁ γάρ αἰτῶν λαμβάνει και ὁ ζητών ευρίσκει και τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται> (Μτ.7,8). Ἄς χτυπήσουμε λοιπόν την πόρτα το ὡραίου παραδείσου τῶν Γραφών, πού είναι εὐωδιαστός, γλυκύτατος, απερίγραπτα όμορφος, πού περιβάλλει τα αὐτιά μας με ποικίλα κελαηδήματα νοερών και θεοφόρων πουλιών, πού αγγίζει την καρδιά μας, πού την παρηγορεῖ σαν λυπάται, ἐνῶ την απαλύνει σαν οργίζεται, και τη γεμίζει με παντοτινή χαρά, πού ανεβάζει τη διάνοιά μας στα χρυσαφένια και αστραφτερά νώτα της θείας περιστεράς και στα φωτεινά της φτερά, πού μας πηγαίνει προς τον μονογενή Υιό και τον κληρονόμο αὐτοῦ πού φύτεψε το νοητό αμπέλι και μας παρουσιάζει διά μέσου αὐτοῦ στον Πατέρα τῶν φώτων. Δεν πρέπει όμως να χτυπήσουμε την πόρτα ανόρεκτα, αλλά με πολλή προθυμία και με επιμονή× ας μην αποθαρρυνθούμε χτυπώντας. Γιατί μόνο ἔτσι θα ανοίξει για μας. Ἄν διαβάσουμε μια και δυό φορές, χωρίς να καταλάβουμε, αὐτά πού διαβάσαμε, ας μη αποθαρρυνθούμε, αλλά να επιμείνουμε, να τα πούμε πολλές φορές, να ρωτήσουμε× γιατί λέγει ἡ Γραφή× <Ἐπερώτησον τον πατέρα σου, και ἀναγγελεῖ σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, και ἐροῦσί σοι> (Δευτ.32,7). Ἡ γνώση δεν είναι όλων (Α´Κοριν.8,7). Ἄς αντλήσουμε από την πηγή το παραδείσου αὐτοῦ παντοτινά και πεντακάθαρα νάματα πού οδηγούν στην αιώνια ζωή ( Ἰω.4,14), ας εντρυφήσουμε, ας τα απολαύουμε άπληστα× γιατί ἡ χάρη τους ποτέ δεν ξοδεύεται».